کریسمس در فیلیپین همیشه یک عمل سرپیچی دسته‌جمعی بوده است - یک تأیید مجدد سالانه که شادی هنوز هم می‌تواند از سختی بیرون کشیده شود و امید می‌تواند زنده بماند حتی زمانی که حکومت در حفاظت از همان مردمی که قول داده خدمت کند، شکست می‌خورد. 

در نور ملایم فانوس‌ها، گرمای خانواده‌هایی که علی‌رغم افزایش قیمت‌ها و کاهش فرصت‌ها دور هم جمع می‌شوند، تاب‌آوری سرسختانه یک ملت را می‌یابد که از پژمرده شدن سرباز می‌زند.

امسال، کشور در تقاطعی تیزتر و خطرناک‌تر ایستاده است. بلایای طبیعی شدیدتر می‌شوند، فجایع انسان‌ساخت پررو‌تر می‌شوند، و به نظر می‌رسد بادهای سیاسی و اقتصادی قوی‌تر علیه کسانی می‌وزند که از قبل کمترین امکانات را در زندگی دارند. کریسمس نمی‌تواند این واقعیت را پاک کند؛ تنها می‌تواند آن را روشن کند.

در سراسر مجمع‌الجزایر، خانواده‌هایی که پس از طوفان‌ها بازسازی می‌کنند با توفانی ویرانگرتر روبرو هستند - توفانی که نه توسط طبیعت بلکه توسط دستان فاسد کسانی که وظیفه رهبری دارند برانگیخته شده است. میلیاردها در نظر گرفته شده برای کنترل سیل در جیب‌های واسطه‌ها و شبکه‌های چاق حمایت‌های سیاسی ناپدید می‌شوند. 

بودجه عمومی در نظر گرفته شده برای بیمارستان‌ها، کلاس‌های درس، کشاورزی و حمل‌ونقل به خزانه‌های خصوصی سیاستمدارانی تبدیل می‌شود که با بودجه ملی مثل قلک شخصی خود رفتار می‌کنند. تورم ممکن است روی کاغذ کاهش یافته باشد، اما تجربه زیسته فیلیپینی‌ها داستان سخت‌تری را بیان می‌کند: دستمزدهایی که دیگر به نیمه ماه نمی‌رسند، قبوض برق و آب که رو به افزایش هستند، و بازار کاری که توسط رسوایی‌های حکومتی تضعیف شده و سرمایه‌گذارانی را که اقتصاد به شدت به آن‌ها نیاز دارد می‌ترساند. در این محیط، فقرا نه تنها به حاشیه رانده می‌شوند - بلکه از آن فراتر می‌روند.

و با این حال، حتی در میان این منظره تاریک، چیز دیگری در زیر سطح در حال جنبش است. سرخوردگی در حال بلوغ به تشخیص است. جوامع آسیب‌دیده از بلایا تشخیص می‌دهند که آسیب‌پذیری آب‌وهوایی از آسیب‌پذیری فساد جدایی‌ناپذیر است. شهروندان می‌بینند که هر مرکز تخلیه تحویل داده نشده، هر پروژه دولتی گران‌قیمت و هر قرارداد هدایت‌شده توسط رفیق‌بازان، شکاف بین بقا و فاجعه را وسیع‌تر می‌کند. 

هدیه ناخواسته‌ای که 2025 زیر درخت هر فیلیپینی قرار داده است، وضوح است: کشور نه می‌تواند رهبرانی را که از درد مردم خود سود می‌برند تحمل کند و نه می‌تواند به بهانه‌تراشی برای فرهنگ سیاسی که مصونیت و قدرت سلسله‌ای را بر شایستگی و پاسخگویی پاداش می‌دهد، ادامه دهد. (ردیابی پول، افشای شبکه: یک سال از تحقیقات Rappler)

سال پیش رو آزمایش خواهد کرد که آیا این وضوح به شجاعت تبدیل می‌شود. سال آینده فقط یک چرخه انتخاباتی دیگر نیست - این یک همه‌پرسی در مورد اینکه چه نوع ملتی می‌خواهیم باشیم است. 

آیا به همان خانواده‌هایی که با دفتر عمومی مانند ارث رفتار می‌کنند اجازه خواهیم داد که به تعیین سرنوشت ما ادامه دهند؟ آیا به تحمل مقاماتی که خود را غنی می‌کنند در حالی که کودکان در مراکز تخلیه روی کف‌های سرد می‌خوابند، ادامه خواهیم داد؟ آیا به تشویق «مردان قوی» که از نظم صحبت می‌کنند در حالی که ترس می‌کارند ادامه خواهیم داد، یا وانمود خواهیم کرد که نمی‌بینیم چگونه فساد فقرا را خیلی قبل از هر طوفانی غارت می‌کند؟ یا بالاخره اصرار خواهیم کرد به رهبرانی که درک می‌کنند خدمت عمومی یک فداکاری است، نه یک امتیاز - رهبرانی که نهادهای به اندازه کافی قوی برای مقاومت در برابر طوفان‌ها می‌سازند، نه طرح‌های به اندازه کافی قوی برای مقاومت در برابر حسابرسی‌ها؟

کریسمس ما را نه تنها به نرمی، بلکه به حقیقت دعوت می‌کند. حقیقت این است که فیلیپین در یک لحظه سرنوشت‌ساز ایستاده است. شکنندگی دموکراتیک ما در حال نمایش است. مسیر اقتصادی ما نامطمئن است. صبر ما، که از بی‌عدالتی نازک شده، در حال فرسوده شدن است. اما همان فصل همچنین به ما یادآوری می‌کند که دگرگونی - افراد، جوامع، ملت‌ها - آرام شروع می‌شود، در سوسوی اعتقاد، در عزم مردم عادی که بهتر را مطالبه می‌کنند چون می‌دانند شایسته بهتر هستند.

همانطور که آتش‌بازی‌ها می‌ترکند و صداهای گروه کر در این کریسمس بالا می‌روند، امیدواریم نوع متفاوتی از دعا را به سال نو ببریم: اینکه شجاعت دسته‌جمعی برای شکستن چرخه‌هایی که ما را برای نسل‌ها شکسته‌اند پیدا کنیم؛ اینکه رهبرانی که از ما می‌دزدند را رد کنیم؛ اینکه کسانی که نادیده گرفته شده‌اند را بالا ببریم؛ اینکه به یاد داشته باشیم حکومت یک نمایش قدرت نیست بلکه یک امانت مقدس است. و امیدواریم همه ما اصرار کنیم - بالاخره، قاطعانه - بر فیلیپینی که بلایا به فرصت‌هایی برای فساد تبدیل نمی‌شوند بلکه کاتالیزورهایی برای اصلاحات هستند.

این کریسمس، ملت مجروح اما بیدار ایستاده است. و هیچ هدیه بزرگتری نیست که بتوانیم به یکدیگر بدهیم جز تعهد تزلزل‌ناپذیر به ساختن کشوری که امید در آن نه فقط در تعطیلات احساس می‌شود، بلکه هر روز سال زندگی می‌شود.

کریسمس مبارک، همگی! – Rappler.com

اینجا کلیک کنید برای مقالات بیشتر نقطه دید.